Isang nakakapikon na gabi po sa lahat.
Kapag hindi tumigil ang mga classmates ko sa kahibangan nila ay mapipilitan na talaga akong manatili sa bundok at sumali na lang sa NPA. Lagot talaga sila pag nangyari yun! Pero siyempre, gagawin ko lang yun pag nasiraan na talaga ako ng ulo. Marami pa naman ang paraan para matorture sila...(mahilig talaga ako mang torture ng tao!)
Nakakabaliw na minsan ang kakitiran ng kanilang mga pag-iisip. Nakaka-ubos na ng pasensya ang mga ugali nila.
Dagdagan pa ng mga reporters na hindi marunong mag observe ng deadline ay talaga namang nakaka-inis na. Grrr...
Sumasakit na ang ulo, likod, at dibdib ko sa kakaisip. Ayoko mang isipin pero kailangan dahil dito nakasalalay ang aking kinabukasan. Bwisit!
Ang tagal naman mag-March...sana March na bukas!!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 blabblers:
Post a Comment